اختلالات زبانی

اختلالات زبانی باعث می شود کودکان در درک آنچه مردم به آنها می گویند و همچنین بیان افکار و احساسات خود از طریق گفتار مشکل داشته باشند. این اختلالات همچنین می توانند بر نحوه یادگیری و معاشرت بچه ها تاثیر بگذارند. اگر نگران هستید که فرزند شما اختلال زبانی داشته باشد، تنها نیستید. این اختلالات با کمال تعجب، اختلال رایجی در دوران کودکی هستند و روش های زیادی برای درمان آنها وجود دارد.

انجمن گفتار و شنوایی آمریکا اختلال زبان را به عنوان نقصی در درک و یا استفاده از نوشتار گفتار و یا سایر نمادهای ارتباطی می داند که این نقص باعث ایجاد اختلال زبان می شود. این اختلال ممکن است شامل واج شناسی (Phonology) صرف و نحو (Conjugation and Syntax) معنی شناسی (Semantics) در  کاربرد زبان باشد. در سال 2008  تعدادی از افراد که دارای اختلال مشابه و یکسانی بودند مورد آزمایش قرار گرفتند که در آن اختلال به عنوان نداشتن سطح متوسط توانایی در یک مهارت مشخص شد.

چند نوع اختلال زبانی داریم؟

به طور کلی با توجه به دو توانایی بیانی و دریافتی سه نوع اختلال زبان شناسایی شده است که موارد زیر را شامل می شود.

اختلال زبان دریافتی:

کودک در درک و دریافت پیام های زبان دچار مشکل است.

اختلال زبان بیانی:

کودک در تولید علائم آوایی و کلامی مشکل دارد و نمی تواند افکار و احساسات خود را بیان کند.

اختلال زبان بیانی – دریافتی:

کودک هم در درک و دریافت پیام دیگران و هم در بیان افکار و احساسات خود مشکل دارد.

علائم

اختلال زبان ابتدا در کودکی مشاهده می شود. فرزند شما ممکن است از “اوم” و “آ” خیلی استفاده کند زیرا نمی تواند کلمه ای مناسب را به خاطر بیاورد.
علائم دیگر عبارتند از:

واژگان کم در مقایسه با سایر کودکان در همان سن.

توانایی محدود در تشکیل جملات.

اختلال در استفاده از کلمات و اتصال جملات برای توضیح یا توصیف چیزی.

کاهش توانایی مکالمه.

استفاده نکردن از کلمات.

گفتن کلمات به ترتیب اشتباه.

تکرار یک سوال هنگام فکر کردن به یک جواب.

استفاده از زمان های اشتباه (به عنوان مثال استفاده از زمان گذشته به جای زمان حال)

ویژگی های افراد مبتلا به اختلال زبان 

اختلال زبان معمولا روی دایره لغات و دستور زبان تاثیر می گذارد و این مسئله در نهایت توانایی صحبت کردن فرد را کاهش می دهد. در این شرایط اولین کلمات و جملات کودک با تاخیر آغاز می شوند.

دایره لغات او به طور کل از آنچه در سن و سالان دیده می شود محدودتر است. برای مثال ممکن است فرزند شما تنها جملات دو کلمه ای بگوید و در پاسخ دادن به سؤالات ساده هم مشکل داشته باشد. همچنین به احتمال زیاد فرزندتان هنگام صحبت کردن به خصوص هنگام صحبت کردن به خصوص هنگام صحبت کردن در مورد زمان گذشته غلط های دستور زبانی زیادی خواهد داشت.

 مشکلات همراه با اختلال زبان در کودک

اختلال زبان بسیاری از موارد باعث می شود که کودک کم حرف و گوشه گیر شود و به جز اعضای خانواده تمایل به حرف زدن با اشخاص دیگری را نداشته باشد. همچنین ناتوانی در درک یا بیان زبان باعث می شود این کودکان بیشتر در معرض رفتار های نامناسب از جانب دیگران نظیر مسخره کردن قرار داشته باشند. و در نتیجه اعتماد به نفسشان آسیب ببند و یا به اختلالاتی نظیر اضطراب اجتماعی مبتلا شوند.

از آنجایی که این کودکان استثنایی محسوب می شوند. درنتیجه بسیار اهمیت دارد که اختلال زبان به موقع تحت درمان قرار بگیرد و همراه با پرداختن به این مشکل، تبعات روانی آن نیز توسط یک روانشناس بررسی شود.

طبقه بندی های اختلال در زبان

نقایص ویژه زبانی (SLA):

یک نقص زبانی خالص بدون هیچ علت مشخص یا اختلالات همراه است. کودکان دچار SLA همان زنجیره عمومی یادگیری زبان را که کودکان طبیعی طی می کنند، میگذرانند اما سرعت آن طبیعی نیست. گذاشتن تشخیص SLA تا 4 سالگی مناسب نیست. کودکان مبتلا به SLA اغلب کمتر از همسالان خود صحبت می کنند و ارتباط برقرار می کنند.

ناتوانی در یادگیری زبان (LLD):

شرایطی است که در آن مشکلات خاص برای کسب و استفاده از مهارتهای لازم برای شنیدن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، استدلال ریاضیات وجود دارد. اعتقاد بر این است که این وضعیت در اثر اختلال در عملکرد سیستم اعصاب مرکزی به وجود می آید.

طیف اختلال اوتیسم (ASD) یا اختلال نافذ رشد (PDD):

اختلالی است که به صورت صدمه در ارتباط و مهارتهای اجتماعی و الگو های رفتاری کلیشه ای و محدود مشخص میشود. این شامل نقص در عملکرد های بیانی ارتباط و رفتارهای اجتماعی طبیعی است. این طیف از طریق کاهش زبان شفاهی یا اوتیسم آشکار می شود. این اختلال در افرادی که صحبت می کنند، اما استفاده آن ها از زبان به صورت غیر عادی است نیز دیده می شود.

جراحت مغز:

شرایطی عصب شناختی است که پس از انواع آسیب به مغز مثل جراحت در اثر ضربه، سکته، تومور، اختلالات تشنجی، عفونت یا هنجارهای مادرزادی رخ میدهد. در صورت وقوع آسیب به سر تکامل زبان دچار مشکلی شایع میشود که می توان به آن عنوان “آفازی اکتسابی” اطلاق کرد.

پیش آگهی آسیب های اکتسابی پیش از سن 2 سالگی نامطلوب تر از آسیب هایی است که در سال های دبستان ایجاد می شوند. علاوه بر آفازی اکتسابی ضربات شدید وارد به سر میتواند منجر به مشکلات دیگر ارتباطی نظیر تاخیر عمومی در رشد، دیزارتری، یا دیسپراکسیا، مشکلات تغذیه و بلع و کاهش شنوایی حسی- عصبی شود.

به علاوه سایر پیامدهای آسیب بسته ی سر در کودکان عبارتند از: آسیب توانایی حرکت، قدرت و هماهنگی، حافظه، توجه و نقایص حل مسئله، مشکلات بینایی حرکتی، اختلالات رفتاری نظیر تکانشگری، قضاوت ضعیف، عدم بازداری، استعداد کم، ضعف انگیزه و مشکلاتی در قضاوت اجتماعی.

عقب ماندگی ذهنی (MR):

شرایطی است که به واسطه عملکرد هوشی که مشخصاً کمتر از طبیعی باشد، مشخص میشود. عقب ماندگی ذهنی به دلیل شرایط زیست شناختی یا سندرم ایجاد میشود. محدودیت در مهارت برقراری ارتباط اغلب یکی از اولین نشانههای MR است. ویس، ویز و برمفیلد (1986) نشان دادند که تا سن عقلی 10 سالگی، کودکان MR پیشرفتی کند و آهسته از کسب زبان را، شبیه به آنچه که در رشد طبیعی مشاهده می شود دنبال می کنند و به جز این که جملات، تا حدودی کوتاه تر و از نظر تولید زبانی ضعیف تر هستند و درک کمتری حاصل می شود.

ناشنوایی:

وضعیتی است از کم شنوایی تا ناشنوایی، علل آن ممکن است زیست شناختی یا محیطی باشد. آسیب شنوایی رشد زبان را به طور جدی به تاخیر می اندازد، شناخت نیز به دنبال آن متاثر خواهد شد.