اختلال اضطراب جدایی در کودکان با احساس ناراحتی که کودکان در زمان جدایی از والدین دارند متفاوت است. طبیعی است که کودک شما هنگام خداحافظی و جدایی از والدین خود احساس اضطراب و نگرانی داشته باشد. گریه، ناراحتی و یا حتی چسبندگی به آن ها، واکنش سالم و طبیعی جدایی از والدین و یک مرحله عادی از رشد کودکان در سال های اولیه است.
اضطراب جدایی در كودكان در برخی از موارد با مرور زمان از بین نمی رود. حتی وقتی والدین تمام تلاش خود را می کنند نیز کودک در سال های ابتدایی مدرسه دچار مشکلاتی می شود که ممکن است حتی به صورت متوالی تکرار شوند.اگر اضطراب جدایی در كودكان به اندازه ای باشد که در روند یادگیری کودک و یا انجام فعالیت های روزانه او اختلال ایجاد کند، به نظر می رسد مشکل کمی بزرگتر باشد و شما با اختلال اضطراب جدایی در كودكان روبرو هستید.
اختلال اضطراب جدایی ممکن است تا قبل از یک سالگی شروع شود و تا چهار سالگی در کودک از بین برود و یا در مواردی مجددا ظاهر شود. حتی هنگامی که کودک شما بزرگ تر می شود نیز کمی ناراحتی و نگرانی هنگام جدایی از والدین امری طبیعی است.
دلایل بروز علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان چیست؟
تغییرات به وجود آمده در محیط اطراف کودک:
تغییراتی مانند تغییر محله و تغییر مدرسه
به وجود آمدن شرایط استرس زا:
شرایطی که موجب اعمال تنش و استرس زیادی به کودک شده است. شرایطی مانند طلاق والدین و یا فوت یکی از اعضای خانواده می تواند از جمله دلائل بروز اضطراب جدایی در کودکان باشد.
داشتن یک پدر و مادر سختگیر و محافظه کار:
بعضی اوقات، داشتن یک پدر و مادر سختگیر و محافظه کار موجب می شود تا کودک همیشه دارای استرس باشد. در این صورت کودک و والدین، استرس و اضطراب خود را متقابلا در یکدیگر تقویت می کنند.
دلبستگی های نا امن:
دلبستگی عاطفی ارتباط بین کودک و والدین و یا سرپرست خود است. در حالیکه دلبستگی های امن آرامش و اطمینان خاطر بیشتری در کودک به وجود می آورد، هر اقدامی که در ذهنیت کودک موجب ایجاد ناامنی شود ممکن است منجر به بروز علائم اضطراب جدایی در کودکان شود.
چگونه اختلال اضطراب جدایی در کودکان را مدیریت کنید؟
جدا بودن را تمرین کنید:
برای عادت دادن تدریجی کودکان به جدایی، می توانید به صورت مقطعی جدایی های کوتاه مدتی بین خود و کودتان ایجاد کنید. مسافرت های کوتاه مدت و استفاده از پرستار کودک به کاهش اضطراب جدایی در كودكان کمک می کند.
برای جدایی آگاهانه از کودکان، زمان بندی مناسبی داشته باشید:
برای مثال زمان قبل از خواب کودک و یا غذا خوردن او زمان مناسبی برای غیبت شما نیست. کودک در این زمان ها بیشتر از هر زمان دیگری به شما نیاز دارد. بنابراین سعی کنید زمان های مناسب برای تمرین جدایی را شناسایی و برای آن برنامه ریزی کنید.
یک آئین و عادت خداحافظی سریع بین خود و کودکان ایجاد کنید:
آیین ها و عادت ها هرچه قدر هم که کوچک باشند، برای کودکان آرامش بخش هستند. یک بوسه کوتاه، درست کردن یک علامت قلب با دست و یا یک چشمک کوچک هنگام خداحافظی می تواند تبدیل به آئین خداحافظی شما شود.
خداحافظی را زیاد طولانی نکنید:
هنگام خداحافظی به کودک خود بگویید که کجا می روید و به او این اطمینان را بدهید که زود بر خواهد گشت. خداحافظی کردن را تبدیل به یک مراسم طولانی نکنید تا در ذهن کودک امر عادی جلوه کند.
وعده های خود را فراموش نکنید:
اگر به کودک خود قول داده اید تا سر ساعت مشخصی منزل باشید، حتما به وعده خود عمل کنید. این کار موجب می شود تا کودک هنگام جدایی مطمئن باشد که شما باز خواهید گشت.
پرستار فرزند خود را تغییر ندهید:
اگر برای مراقبت و نگهداری از کودک خود از خدمات پرستاران کودک استفاده می کنید، بهتر است که برای کاهش اضطراب و یا اطمینان بخشی از دلبستگی های کودک خود، پرستار فرزند خود را تغییر ندهید.
برنامه های ترسناک تلویزیون را به حداقل ممکن برسانید:
اگر کودک شما تلویزیون می بیند بهتر است برنامه های ترسناک آن را از لیست برنامه های او حذف کنید.
تسلیم نشوید:
در مواردی که کودکان برای ماندن شما پافشاری می کنند، سعی کنید با اطمینان بخشی از بازگشت خود فرزندتان را آرام نگه دارید و به راحتی تسلیم خواسته های او نشوید.
هنگام بی قرار کودک او را سرزنش نکنید:
سعی کنید مشکل کودک را درک کنید. با گفتن عباراتی مانند “مثل بچه ها نباش” او را مضطرب تر نکنید.
خلاقیت داشته باشید:
به عنوان والدین کودک شما بهتر از هر کسی دیگری می دانید کودک شما چه طور تحت تأثیر آموزش مثبت قرار می گیرد. برای مثال می توانید برای کودک داستان تعریف کنید. داستان کودکی که یک روز پدر و مادرش از خانه برای مهمانی بیرون رفتند و با طی ماجراهایی در نهایت به منزل بازگشتند.
اختلال اضطراب جدایی در كودكان چیست و تفاوت آن با اضطراب جدایی در كودكان چیست؟
اضطراب جدایی در كودكان در برخی موارد تبدیل به اختلال می گردد. اختلال اضطراب جدایی در كودكان یک مرحله عادی از رشد نیست. بلکه یک مشکل عاطفی جدی است. تشخیص اینکه آیا اضطراب جدایی در كودكان در کودک ما امری طبیعی است یا تبدیل به یک اختلال شده است گاها برای والدین گیچ کننده است.
تفاوت بین اختلال اضطراب جدایی در كودكان و اضطراب جدایی در كودكان، در میزان عواقب ترس های کودک است. به این معنی که آیا ترس های کودک موجب مختل شدن فعالیت های طبیعی او می شود یا خیر اختلال اضطراب جدایی در کودک موجب می شود تا کودکان یه محض جدایی از والدین خود شروع به شکایت کردن از وضعیت جسمی و روحی خود کنند. برای مثال به مدرسه نروند یا اعلام کنند که دچار دل درد یا سردرد هستند و باید هرچه سریع تر به خانه بروند.
درمان
گفتگو درمانی:
گفتگو درمانی یک فضای امن برای بیان احساسات کودک شما ایجاد می کند. درمانگری که به صحبت های کودک کاملا گوش دهد و او را به سمت کنترل اضطراب خود راهنمایی کند.
بازی درمانی:
بازی کردن با کودکان معمولا یک راه متداول و موثر برای پی بردن به احساسات درونی کودکان و هدایت آن ها است.
مشاوره به همراه خانواده:
مشاوره کودک به همراه خانواده می تواند به کودک کمک کند تا با آسودگی بیشتری با افکار اضطراب آور خود مقابله کند.
مشاوره در مدرسه:
یکی دیگر از روش هایی که برای درمان علائم اضطراب جدایی به کار می رود، مشاوره در مدرسه است. این کار کمک می کند تا بتوانید علائم اضطراب جدایی در کودکان را در محیط مدرسه و اجتماع به حداقل برسانید.
درمان دارویی:
برای درمان اختلال های شدید اضطراب جدایی در کودکان، می توان از دارو نیز استفاده نمود. درمان دارویی باید به همراه سایر روش های درمان علائم اضطراب جدایی در کودکان مورد استفاده قرار گیرد.
برای دسترسی سریع به مشاوره روانشناسی آنلاین یا حضوری می توانید برای رزرو وقت مشاوره با شماره های مرکز مشاوره زرین فر تماس حاصل نمایید.
دیدگاه کاربران