اختلال میل جنسی

اختلال میل جنسی در روان شناسی به اختلالاتی که به کاهش یا افزایش میل جنسی منجر می شود، اطلاق می گردد. در درسنامه روانشناسی DSM-5  اختلالات میل جنسی در دو بخش مستقل طبقه بندی می شود:

1. اختلال انگیختگی یا میل جنسی زنان
2. اختلال کاهش میل جنسی مردان.

هر دو این طبقه بندی اشاره به کاهش میل جنسی و در نهایت منجر به عدم میل به ایجاد رابطه صمیمانه با شریک جنسی خواهد شد. علت این کاهش میل جنسی می تواند در  نبود افکار و فانتزی های جنسی، نداشتن رضایت جنسی و عدم علاقه به رفتار های تحریک آمیز بیرونی و درونی باشد. اما اگر مشکل اصلی صرفا کمبود میل یکی از شرکای جنسی باشد، در حالی که یکی از زوجین تمایل جنسی بیشتری دارد، تنها در صورتی قابل تشخیص است که این علائم حداقل  شش ماه ادامه یابد و سبب بروز تنش عصبی برای فرد شود.

تشخیص اختلال میل-انگیختگی جنسی در زنان و اختلال کاهش میل جنسی مردان به صورت کلی مشابه است، زیرا به شیوه مشابهی در مقابل شریک جنسی عمل می کند. همچنین طی شرایط خاصی علائم قابل مشاهده است که بستگی به شریک جنسی، نحوه تحریک و موقعیت خاص زوجین دارد. امروزه اختلال انگیختگی جنسی زنان در DSM-5 را شرایط مختص جنسیت، نامگذاری می کنند.

میزان شیوع اختلال میل/انگیختکی جنسی در زنان به طور دقیق مشخص نیست. اما در مجموع، زنان مسن به نسبت زنان جوان تر به مراتب تنش کمتری را در صورت داشتن اختلال میل جنسی تجربه می کنند. اما در جمعیت مردان حدود 6% از مردان جوان (18-24 ساله) و 41% از مردان میانسال (66-74 ساله) درگیر مشکل میل جنسی هستند. اما تنها در 1.8% مردان بین سنین 16-44 ساله اختلال جنسی بیش از شش ماه به طول می انجامد.

علائم اختلال میل جنسی

 علائم اختلال میل/انگیختگی جنسی زنان شامل موارد زیر است:

• نبود علاقه یا تمایل اندک به رابطه جنسی
• نداشتن افکار و فانتزی های جنسی و یا کاهش افکار جنسی
• نداشتن میل و نیاز به شروع رابطه جنسی
• نداشتن یا کمبود هیجان یا لذت جنسی در حین رابطه
• عدم علاقه یا تحریک جنسی در برابر علائم جنسی خارجی و داخلی، به مانند زمانی که شریک جنسی  اقدام به برقراری رابطه کرده اما فرد علاقه ای نشان نمی دهد.
• فقدان یا کاهش حساسیت نواحی جنسی در زمان رابطه

اما باید به خاطر داشت که تنها در صورتی که علائم به مدت شش ماه در فرد باقی بماند و نیز سبب آشفتگی فرد شود، می توان به طور قطع اختلال برانگیختگی و میل جنسی را در زنان تشخیص داد.

علائم اختلال کاهش میل جنسی در مردان شامل موارد زیر است:

• نداشتن افکار و فانتزی های جنسی یا کم بودن میزان آن ها
• نبود یا کاهش علاقه به فعالیت جنسی

به مانند اختلال جنسی زنان، بایستی علائم به مدت شش ماه در فرد وجود داشته باشد و نیز باعث بروز آشفتگی در وی شود تا بتوان بر اساس علائم، اختلال میل جنسی مردان را تشخیص داد.

هر دو این اختلالات می تواند در طول زندگی فرد به صورت مستمر وجود داشته باشد یا در اثر بروز مشکلاتی به دنبال رابطه جنسی نرمال ایجاد شود.

دلایل ایجاد اختلال میل جنسی

تغییر میل جنسی بسته به اتفاقاتی که در زندگی فرد می افتد یا مشکلات شریک جنسی، به صورت طبیعی رخ می دهد. اما زمانی که این عدم میل جنسی به مدت شش ماه ادامه داشته باشد و سبب آشفتگی شود می تواند بر اساس شواهد، اختلالات جنسی را تشخیص داد.

عوامل موثر در بروز اختلالات جنسی شامل:

• تفکر منفی در مورد روابط جنسی
• مشکل در ایجاد رابطه (مشکلات ارتباطی، تعرض)
• عملکرد شریک جنسی
• عوامل استرس زای دوران کودکی
• بیماری های پزشکی (شامل دیابت ملیتوس، اختلالات تیروئید)
• اختلالات غدد درون ریز ( هایپر پرولاکتمیا)
• اختلال نعوظ
• سابقه بدرفتار روانی یا جسمی
• داشتن بیماری های روانی (افسردگی ، اضطراب)
• در اثر عوارض جانبی مصرف دارو
• عوامل استرس زا (از دست دادن شغل، محرومیت و…)
• نوشیدن الکل

درمان اختلالات میل جنسی

درمان اختلالات میل جنسی می تواند شامل مصرف دارو و مشاوره روان شناسی باشد. در سال 2015، سازمان جهانی غذا و دارو، آدی (فلایبنسرین) Addyi ( flibanserin)  را برای درمان اختلال کاهش میل جنسی اکتسابی (HSDD) در زنان یائسه را تائید کرد. این دارو همچنان مخالفانی دارد و مطالعات برای ارزیابی اثر این دارو هنوز ادامه دارد.

درمان انحصاری در زوجین دارای این اختلال وجود ندارد. برخی از زوجین نیاز به درمان و توجه به حل مسائل ارتباطی هستند و در برخی دیگر بیشتر باید بر روی رابطه جنسی زوجین تمرکز کرد. این افراد از طریق آموزش و تمارین خاصی می توانند نحوه و زمان فعالیت جنسی خود را بهبود ببخشند.

در صورتی که مشکل در نحوه انجام رابطه جنسی و تحریک افراد باشد، باید بیشتر به  اختلالات جنسی  معطوف شد.

پیشگیری اختلال میل جنسی

یکی از روش های موثر برای پیشگیری از بروز چنین اختلالاتی، اختصاص دادن زمان مناسب برای ایجاد صمیمیت غیر جنسی است. زوجینی که وقت کافی برای مکالمه رو در رو و دو سویه دارند، متعاقباً روابط جنسی بهتری نیز خواهند داشت. همچنین  اگر قبل از خستگی برای همدیگر وقت بیشتری بگذارند، تمایل جنسی و نزدیکی بیشتری نیز خواهند داشت. زن و مرد می بایست رابطه جنسی و رابطه عاطفی را از هم تفکیک کنند، و هر یک از طرفین در طول روز باید بهفارغ داشتن یا نداشتن رابطه جنسی لذت بخش به یکدیگر محبت می کنند و صمیمیت را رد رابطه خود افزایش دهند.

داشتن مطالعه در این زمینه و شرکت در جلسات زوج درمانی، نیز می تواند باعث نزدیکی آن ها به همدیگر شود. در برخی از موارد، خواندن رمان یا دیدن فیلم هایی با محتوای عاشقانه و یا جنسی می تواند میل جنسی را تقویت کند.

کاهش میل جنسی می تواند بار عاطفی منفی بر کل رابطه بگذارد. در روابط عاشقانه، میل جنسی کم منجر به این می شود که شریک جنسی مدام احساس آسیب دیدن و طرد شدن داشته باشد و احساس نارضایتی کند که در نهایت منجر به جدایی عاطفی بین زن و مرد می شود.

رابطه جنسی می تواند باعث نزدیکی بیشتر زوجین یا منجر به جدایی  طرفین شود. اگر یکی از طرفین میل کمتری به رابطه جنسی داشته باشد، بایستی قبل از وخیم تر شدن رابطه، باید از افراد متخصص  در این حوزه کمک بگیرند.

در صورتی که درباره این اختلال سوال یا نظری دارید، در بخش دیدگاه مطرح کنید و برای رزرو وقت مشاوره با ما در تماس باشید.

https://www.psychologytoday.com/intl/conditions/sexual-desire-disorder