مسمومیت با الکل

مسمومیت با الکل منجر به مرگ سالانه 2.5 میلیون نفر در سراسر جهان می شود. نوشیدنی ‌های الکلی در اکثر کشور های جهان قانونی هستند. با این‌ حال، نوشیدنی‌ های الکلی یکی از اعتیادآورترین مواد در دسترس بشر است. دلیل محبوبیت این نوشیدنی ‌ها این است که باعث می‌شوند فرد مصرف ‌کننده احساس سرخوشی و آرامش کند. بسیاری از افراد برای خود درمانی یا مقابله با اضطراب اجتماعی و سایر عوامل استرس ‌زای زندگی نوشیدنی‌ های الکلی می‌ نوشند  و این ممکن است منجر به اعتیاد به الکل شود.

تعداد مصرف کنندگان الکل در ایران نسبت به کشور های غربی پایین تر است، اما میزان الکل مصرفی در هر بار استفاده توسط این افراد بالاتر از مصرف کنندگان در مقایسه با کشورهای غربی است. به همین دلیل در ایران رفتارهای پرخطر مثل رانندگی مخاطره آمیز ناشی از مصرف الکل بیشتر دیده می شود.

الکل به شکل اتانول (اتیل الکل) در مشروبات الکلی، دهانشویه، برخی دارو ها و برخی محصولات غیر غذایی یافت می شود، تمامی الکل ها به جز الکل شرب اتانول مسمومیت زا هستند، حتی در میزان بسیار کم.

مسمومیت با الکل نوشیدن مقادیر زیاد الکل در مدت زمانی کوتاه است که منجر به عوارض جسمی و روحی و گاه مرگبار می شود. در واقع نوشیدن بیش از حد و سریع الکل می تواند بر تنفس، ضربان قلب، درجه حرارت بدن و معده تاثیر بگذارد و به طور بالقوه منجر به کما و مرگ شود.

مسمومیت با الکل چه زمانی خود را نشان می دهد؟

30 دقیقه بعد از نوشیدن الکل، الکل به جریان خون جذب می شود و اوج علائم آن 2-1 ساعت اول به شکل سستی، برافروختگی، سرگیجه و علائم گوارشی است.

در صورت بلع مقادیر زیاد ممکن است با کاهش سطح هوشیاری و ایست تنفسی همراه باشد.

حتی وقتی فرد بی‌هوش است یا دیگر الکل نمی نوشد باز هم معده و روده هم چنان به وارد کردن الکل به جریان خون ادامه می دهند و به سطح الکل بدن افزوده می شود.

چه زمانی فرد دچار مسمومیت حاد می شود؟

یک فرد در مدت ‌زمان کوتاهی تعداد زیادی مشروبات الکلی بنوشد.

کبد فرد قادر به سوخت ‌و ساز مواد شیمیایی نباشد و نتواند آن‌ ها را از بدن بیرون بکشد.

الکل غیر متابولیزه وارد جریان خون شود.

غلظت الکل خون (BAC) فرد شروع به افزایش کند.

BAC یا غلظت الکل خون به میزان سمی می‌رسد و بر عملکرد های فیزیولوژیکی و روانی فرد تاثیر منفی بگذارد.

نشانه های مسمومیت با الکل

سردرگمی ذهنی

کاهش تنفس (کمتر از 8 تنفس در یک دقیقه)

تنفس نامنظم (فاصله بین هر نفس بیش از 10 ثانیه)

هیپوترمی (دمای پایین بدن)

از دست دادن هماهنگی حرکتی

استفراغ

تشنج

پوست رنگ‌پریده و گاهی مایل به آبی

دشواری در ایستادن یا راه رفتن

استوپور (یا اغمای نسبی، حالتی است که آگاهی فرد نسبت به محیط اطراف خود کاهش‌یافته است.)

عدم توانایی در برقراری یا حفظ ارتباط چشمی

علائم مسمومیت با الکل شراب

علائم مسمومیت با الکل شراب با اختلال در سطح هوشیاری شروع می شود، بعد تهوع، استفراغ، تلوتلو خوردن، بی قراری، گرم شدن پوست، تاری دید تظاهر می کند.

مصرف طولانی مدت و مسمومیت با الکل شراب، در بلند مدت ممکن است عوارض گوارش، کبدی و بزرگ شدن قلب ایجاد کند. یکی از شایع ترین عوارض در کبد، ایجاد کبد چرب و بعد تورم کبد و بالاخره سیروز کبد است که همان نارسایی کبد محسوب می شود و در نهایت باعث مرگ می شود.

علائم مسمومیت با الکل متانول

علائم مسمومیت خالص با متانول به صورت گیجی و خواب آلودگی، تهوع، استفراغ، درد شکمی، سردرد و تضعیف دستگاه اعصاب مرکزی است، پس از دوره نهفته 24-6 ساعت بسته به دوز متانول بلعیده شده اسیدوز متابولیک جبران نشده ایجاد می شود که باعث اختلال کارکرد بینائی می شود که می تواند در زمینه از تاری دید و تغییرات میدان بینایی، فتوفوبی، اشکال در تطابق نور، دو بینی تا کوری کامل و به طور ناشایع نیستاگموس متغیر باشد.

عوارض تهدید کننده مسمومیت با الکل چیست؟

خفگی:

نوشیدنی‌ های الکلی معده را تحریک کرده و باعث استفراغ می‌ شوند که در این حالت به دلیل نداشتن هوشیاری می ‌تواند منجر به خفگی شود.

قطع تنفس:

وارد شدن استفراغ به ریه ‌ها باعث می‌ شود به‌طور کلی نفس کشیدن فرد متوقف شود.

کم‌آبی:

استفراغ می ‌تواند به‌ سرعت به کم‌ آبی شدید بدن منجر شود که به ‌نوبه خود باعث کاهش فشارخون و بالا رفتن ضربان قلب می ‌شود.

ایست قلبی:

دمای پایین بدن همراه با کاهش فشار خون می‌ تواند منجر به ایست قلبی شود.

هیپوگلیسمی:

استفراغ می ‌تواند باعث شود سطح قند خون به میزان خطرناکی پایین بیاید. به این حالت هیپوگلیسمی گفته می ‌شود. در این حالت اگر به‌ موقع گلوکز تجویز نشود، می ‌تواند منجر به اغما و سرانجام مرگ شود.

آسیب مغزی:

تنفس نامنظم، ایست قلبی و هیپوگلیسمی می ‌تواند باعث آسیب جبران ‌ناپذیری مغزی شود.

درمان دارویی

برای درمان دارو های که مسیر های پاداش را هدف قرار می دهند پیشنهاد شده است تا سازگاری با قرار گرفتن در معرض الکل مزمن را عادی کنند و هوس الکل را کاهش دهند. دارو هایی همچون:

دیاسولفیرام

بعد از مصرف الکل زمانی که دیسولفیرام مصرف می شود که تجمع استالدهاید منجر به واکنش های فیزیولوژیکی ناخوشایند از جمله تهوع، استفراغ، برافروختن، ضربان قلب سریع و سقوط فشار خون می شود که از ادامه نوشیدن باز می دارد.

آکامپروسات 

از نظر ساختاری شبیه به اسید های آمینه اندوژن مثل (GABA) است که به عنوان انتقال دهنده های عصبی یا نورو مدولاتور ها در چندین منطقه مختلف مغز عمل می کند، عقیده بر این است که آکامپروسات تعادل بین مسیر های تحریکی و مهاری را با مصرف مزمن الکل سازگار می شوند عادی می کند و ناراحتی روانی و فیزیولوژیکی را به دنبال ترک است کاهش می دهد.

نالتروکسان

برای مصرف شفاهی یا عضلانی برای کاهش هوس برای الکل. اثربخشی بالینی نالتروکسان از طریق تعاملات بین دوپامین و سیستم های نوروپتید اپیوئیدی اندوژن میانجی گر می شود. نالتروکسان نسبتا به خوبی تحمل می شود و عوارض جانبی اولیه ناراحتی گوارش است.

نالمفن

یک مدیاتور گیرنده اپیوئیدی است که توسط کمیته محصولات دارویی برای استفاده انسانی از آژانس دارو های اروپائی برای استفاده در اتحادیه اروپا تایید می شود.

نالفمن در فوریه 2013 برای ارزیابی تایید شد و برای کاهش مصرف الکل در بیماران بالغ  مبتلا به وابستگی به الکل که سطح خط نوشیدن بالای دارند تایید می شود.