کوپرولالیا چیست؟

کوپرولالیا به انگلیسی Coprolalia  اختلالی است که 20 درصد از مبتلایان به سندرم تورت را تحت تاثیر قرار می دهد. این اختلال باعث می شود که فرد به صورت ناگهانی شروع به فحش دادن و گفتن کلمات زشت کند.

اگرچه کوپرولالیا مشهورترین علامت سندرم توره است، اما فقط در اقلیتی از مبتلایان به آن وجود دارد. تیک کوپرولالیا بیشتر اوقات به صورت یک کلمه بیان می‌شود، اما می‌تواند شامل عبارت‌های پیچیده‌ای باشد. به‌هیچ‌ وجه نمی‌توان پیش‌بینی کرد که چه کسی دچار کوپرولالیا می‌شود.

اگرچه تحقیقات کمی روی شناخت کوپرولالیا متمرکز شده است، اما داده‌ها اکنون نشان می‌دهد که کمتر از یک سوم از افراد مبتلا به سندرم توره این علامت را در دوره‌ای از زندگی خود تجربه می‌کنند. به هر حال، برای کسانی که کوپرولالیا دارند و سعی می‌کنند با دنیا تعامل داشته باشند و در مکان‌های عمومی، مدرسه، خانه یا محل کار حضور پیدا کنند، گذراندن هر روز می‌تواند به شکل طاقت‌فرسایی دشوار باشد.

علائم کوپرولالیا چیست؟

ظاهر ناگهانی

کلمات بد صدا معمول در coprolalia معمولاً به طور ناگهانی ظاهر می شوند. ممکن است فردی که این تغییر را دارد گفتاری “عادی” داشته باشد و ناگهان دچار انفجار کلمات ناپسند و توهین آمیز شود.

برجسته ترین آنها معمولاً به اجزای جنسی مربوط می شوند. با این حال ، در coprolalia می توان هر نوع کلمه و عبارت ناپاک را منتشر کرد.

پس از تحویل کلمه ، معمولاً لحن سخنرانی به طور قابل توجهی تغییر می کند. این تمایل به افزایش دارد و ممکن است فرد احساسات عمومی خصومت یا عصبانیت را بروز دهد.

تکرار ذهنی

به همین ترتیب ، جدا از لفظ کلامی ، تکرار ذهنی کلمات نامناسب برای شخص مبتلا به این تغییر نیز معمول است.

این تظاهر دوم در نظر دیگران کمتر قابل قبول است اما به طور مکرر در کوپرولالیا ظاهر می شود. بعلاوه ، تکرار ذهنی کلمات ناپسند اغلب تاثیر مستقیمی بر توانایی تمرکز فرد دارد.

وقتی افراد مبتلا به کپروالیا دچار انفجار ناگهانی فحش (اعم از کلامی یا تکرار ذهنی) می شوند ، توجه موضوع کاملاً معطوف به کلمات می شود ، بنابراین تمرکز آنها بی نتیجه است.

علت کوپرولالیا

پذیرفته ترین توجه برای علت کوپرولالیا همان نقص سیم کشی در مکانیسم بازدارنده مغز است که باعث حرکات غیر ارادی می شود. ظاهرا توانایی ذاتی ما برای سرکوب حرکات ناخواسته و افکار و کلمات ناخودآگاه در افراد مبتلا به سندرم توره مختل شده است. 

افراد مبتلا به کوپرولالیا باید صداها و کلماتی که در ذهنشان جمع می شود را بیرون دهند تا احساس تسکین لحظه ای پیدا کنند. 

شدت علایم ، احساس فشار برای بروز علایم را تکرار می کند. میل غیر قابل مقاومت برای انجام تیک فحش دادن و فریاد زدن را نمی توان به صورت نامحدود مهار کرد. 

مانند همه تیک ها افزایش استرس عاطفی ، هیجان خوشایند یا حتی خستگی می تواند علایم را بیشتر کند.

حالت روحی و عاطفی فرد علایم تیک ایجاد نمی کند و فقط میتواند باعث افزایش بروز آن ها شود. برخی افراد بعد از سکته یا آسیب مغزی چنین علائمی نشان میدهند. 

افراد دارای کوپرولالیا چطور با آن مقابله می‌کنند؟

برخی از افراد مبتلا به کوپرولالیا روش‌های هوشمندانه‌ای را برای پنهان کردن یا ماسک زدن به طغیان‌های کلامی خود در موقعیت‌های اجتماعی یا شغلی کشف کرده‌اند. آنها ممکن است فقط حروف اول یک کلمه‌ٔ چهار حرفی را بیان کنند. به عنوان مثال: ک‌ک‌ک.

افراد دیگر ممکن است کلمات غیر قابل قبول را بی‌صدا زمزمه کنند و یا دهان خود را بپوشانند تا صدای فحاشی‌ها را خفه کنند. این تکنیک‌های پوششی به رفع اشتیاق غیرقابل مقاومت برای بروز تیک های غیرعادی کمک می‌کند، در عین حال، طغیان‌های کلامی غیرقابل قبول و مشکل‌ساز را بی‌صدا می‌کند. غالباً توانایی جایگزینی فحش و ناسزا با یک کلمه‌ دیگر محدود است، زیرا تغییر عمده در اصوات آن میل زیربنایی را ارضا نمی‌کند. یکی از راه‌های درک چنین وضعیتی این است که تصور کنید فردی سرماخورده است، اما عطسه جلوی دیگران از نظر اجتماعی غیرقابل قبول است. شاید بتوان به جای عطسه، سرفه کرد اما نیاز به عطسه همچنان ادامه دارد و ما در نهایت مجبوریم عطسه کنیم.

همچنین بچه‌ها نیز ممکن است دچار کوپرولالیا شوند. از آنجا که آنها از نظر اجتماعی پختگی کمتری دارند، ممکن است سعی نکنند که طغیان‌های کلامی خود را بپوشانند یا پنهان کنند. بزرگسالان مبتلا به شکل شدید تیک صوتی مداوم ممکن است قادر به سرکوب یا پنهان کردن این علائم نباشند. متاسفانه، برخی از آنها هیچ هشداری مبنی بر اینکه کوپرولالیا در شرف وقوع است، دریافت نمی‌کنند.

سایر اختلالات مربوط به کوپرولالیا

مسلماً بیان کلمات یا عباراتی که توهین‌آمیز تلقی می‌شوند، شایع‌ترین اختلال کوپرولالیا است که شامل کوپرپراکسی (تکانه برای انجام حرکات زشت بدون کنترل)، کوپرولالیای ذهنی (فحاشی‌هایی که با وسواس در مورد آنها فکر می‌شود) و کاپنوگرافی (انگیزه برای نوشتن آن عبارات یا فحاشی ها).

آواهای غیرمعمول در سایر تیک های صوتی مانند پالیلالیا (تکرار غیرارادی کلمات یا عبارات)، اکولالیا (تکرار کلماتی که توسط شخص دیگری به شکل بی معنی بیان می شود) و کلازومانیا (فریاد زدن اجباری) نیز تکرار می شوند.

در نهایت، کوپرولالیا در غیاب سندرم تورت ممکن است در بیماران مبتلا به ضایعات مغزی، پیری، و در بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی و خودایمنی رخ دهد.

همچنین ممکن است همراه با اختلالات تشنج، در حالت سکته مغزی یا پس از سکته مغزی ظاهر شود.

دوره کوپرولالیا

کوپرولالیا یک اختلال مزمن محسوب می شود. یعنی فرد مبتلا به این بیماری همیشه آن را بروز می دهد. این واقعیت با نقص تکانه بازدارنده ای که افراد مبتلا به کوپرولالیا دارند توضیح داده می شود.

ممکن است همه افراد ظرفیت های کم و زیاد برای مهار تکانه های خود داشته باشند. با این حال ، افراد مبتلا به کوپرولالیا کاملاً قادر به جلوگیری از ظاهر ناسزا نیستند.

افراد مبتلا به coprolalia باید به طریقی غیر قابل مذاکره رضایت خود را ابراز کنند که اصطلاحات و عبارات ناپسند را بیان کنند. به همین ترتیب ، انگیزه ها می توانند جمع شوند و تشدید شوند تا زمانی که ظاهر کلمات بد اجتناب ناپذیر باشد.

بنابراین ، تمایل به گفتن کلمات بی احترامی و ناپسند همیشه در فرد مبتلا به کوپرولالیا ظاهر می شود. با این حال ، انتخاب خاص زبان بیان شده ممکن است ارتباطی با محتوای احساسی فرد داشته باشد. بنابراین ، یک رابطه قابل توجه بین کوپرولالیا و استرس وجود دارد.